Krullartstraat

  

Dit smalle straatje tussen de Kolperstraat en de Kerkstraat is ontstaan na de ontmanteling van de stadsmuur. Hierbij is aan de buitenzijde van de muur een terrein van circa 25 x 40 m aangelegd, gedeeltelijk op de plaats van de stadsgracht. Het terrein is in enkele grote percelen verdeeld waarbij langs het hoekperceel de straat is aangelegd. Later wanneer is niet geheel duidelijk is het straatje ongeveer 60 cm versmald.
Oorspronkelijk heette de Krullartstraat ook Kolperstraat in verband met de nabij gelegen bakkerij 'De Kolf' In de 15de eeuw had het meerdere namen zoals 'Crullenstraetken', 'Crullaertstraetken', Coetelbaertstraetken', maar ook (Korte) Kolperstraat en straat van de 'grumellatores' of de 'gramellatores' (vlasbrakers). Over de oorsprong van de naam heerst enige verwarring: in de 14de eeuw woonde Johan Crullen op de hoek van de Kerkstraat een eeuw later verkeert er de familie Crullaert. Beiden komen in aanmerking als naamgevers. Het is ook mogelijk dat de naam een verbastering is van 'grumellatores'. Later ontstond de naam Krullartstraat naar de 15de eeuwse familie Crullaert. Het 'Krullestrutje' zoals het meestal genoemd werd, had een grote aantrekkingskracht op de jeugd. Daar was het welhaast beroemde snoepwinkeltje van de heer v.d. Dungen waar je 'vur
'ne cent wé kos kope'. Het kapitaal kon ook verkwist worden aan

het 'loterbord' voorzien van een draaiende pijl.

           

En dan stond op de hoek van de Kerkstraat die grote speelgoedwinkel. Daar zijn vooral in de Sinterklaastijd wat neusjes platgedrukt tegen de etalageruiten! Dit huis droeg de naam 'Den Ossekop' en de oude gevelsteen kunt u nog altijd in het Brabants Museum bewonderen. Maar eens droeg het huis een andere naam. Vóór de komst van de speelgoedwinkel was er een café in het pand gevestigd. Het schijnt dat de hygiëne en de service daar geen grote hoogten bereikt hebben. Bestelde men bij voorbeeld een kop koffie dan wilde het nogal eens gebeuren dat het lepeltje ontbrak. Werd er om zo'n nuttig roerijzertje gevraagd dan was het vaste antwoord: 'Ge ruurt mar met oewe vinger!' En zo kwam het dat deze gastvrije gelegenheid in 's-Hertogenbosch nooit anders genoemd werd dan 'De Vuile Vinger'.

    

EersteVorige4578VolgendeLaatste