De westtoren - De westtoren van de Sint-Jan onderging in de loop der eeuwen veel veranderingen. Al een paar keer in de geschiedenis heeft het niet veel gescheeld of hij was voorgoed verdwenen. Het onderste gedeelte van de westtoren van de Sint-Jan is het enig overgebleven bouwfragment van de Romaanse Sint-Janskerk. Aan deze bakstenen kerk werd vanaf omstreeks 1200 gebouwd. De toren dateert van circa 1260. Na 1500 werd hij verhoogd met twee gotische verdiepingen waarin de luidklokken kwamen te hangen. Bij de grote brand van 1584 werd de westtoren zeer zwaar beschadigd. De luidklokken en de beiaard – een van de vroegste in de Nederlanden - stortten smeltend neer. Na de grote brand werd de grote middentoren niet meer herbouwd. Op die plaats verrees de nog altijd bestaande koepel. Het herstelwerk aan de westtoren duurde tot in de zeventiende eeuw. Opeenvolgende herstelwerkzaamheden en restauraties drongen het oorspronkelijk Romaanse karakter van de onderste torengeleding vrijwel geheel op de achtergrond. Bij de jongste werkzaamheden aan de westtoren, die plaatsvonden tussen 1975 en 1982, is het Romaanse uiterlijk van de onderste geleding in ere hersteld. De forse kloostermoppen en de ronde boogvensters laten weer zien dat dit gedeelte van de kathedraal een geschiedenis heeft van meer dan zevenhonderd jaar.