SINT JACOBSHOF

Sint Jacobshof

Het complex met hofjeswoningen het "Sint Jacobshofje" is gelegen aan de zuidoostelijke zijde van het centrum van 's-Hertogenbosch. De woningen werden gebouwd in opdracht van de R.K. Parochie van Sint Jacob. Het complex bestaat uit verschillende typen woningen bestemd voor arbeidersgezinnen. Het Sint Jacobshofje is opgebouwd uit een tweetal langgerekte blokken met boven- en benedenwoning langs de oostelijke en westelijke zijde van het hofje, een sluitblok met kleinere woningen aan de zuidelijke zijde hiervan en een hoger sluitblok met poort aan de noordzijde van het complex. In dit laatste blok zijn meer luxueuze, ruimere woningen ondergebracht, met een hoofdingang aan de Mgr. Prinsenstraat. Het complex werd omstreeks 1930 gebouwd en toont een regionale variant van de Amsterdamse School.

Het blok aan de Mgr. Prinsenstraat werd omstreeks 1934 aan de westzijde uitgebreid met een hoekwoning. Het ontwerp van de woningen werd geleverd door de architect C.M. Evers. In 1993 werd het complex gedeeltelijk gerenoveerd.

Het complex heeft een globaal trapeziumvormige plattegrond bestaande uit vier gesloten bouwblokken van twee bouwlagen rondom een trapeziumvormig pleintje. Het noordelijke bouwblok langs de Mgr. Prinsenstraat is hoger opgetrokken. Hierin bevindt zich de poort naar het pleintje. Aan de oostelijke zijde zijn de woningen rug aan rug gesitueerd met een woningblok van latere bouwdatum aan de Bethaniëstraat. De westelijke begrenzing van het woonhofje wordt gevormd door de stadsrivier de Dieze. Aan de zuidelijke zijde wordt het complex begrensd door een tuin behorend bij het aan de Papenhulst gelegen ziekenhuis "Joannes de Deo". Het plein in het midden van het hofje is voorzien van sierbestrating in klinkers. In het midden van het plein een plantsoen.

Het complex met hofjeswoningen "Sint Jacobshofje" is van algemeen belang. Het complex bezit cultuurhistorische waarde als bijzondere uitdrukking van een sociaaleconomische en geestelijke ontwikkeling het vormt een goede illustratie van

volkswoningbouw gefinancierd door Rooms-katholieke parochies. Voorts illustreert het een typologische ontwikkeling het is een goed voorbeeld van een gesloten bebouwing met woonhuizen rondom een gemeenschappelijke open ruimte een karakteristieke vorm van sociale woningbouwcomplexen in de eerste helft van deze eeuw en een actualisering van het aloude hofjesthema in een historische binnenstad. Het complex bezit architectuurhistorische waarde vanwege de bijzondere op de Amsterdamse School gebaseerde ornamentiek en vanwege het bijzondere materiaalgebruik. Het complex bezit ensemblewaarde vanwege de bijzondere wijze van inrichting. Het complex is tot slot van belang vanwege gaafheid en vanwege typologische zeldzaamheid. In 1931 werd het hofje geopend de eerste bewoners waren bejaarden. In een latere periode werden de huisjes ook bestemd voor patiënten van psychiatrisch ziekenhuis Reiner van Arkel een begeleid wonen avant la lettre. De woningen bezitten cultuurhistorische waarde omdat zij een goed voorbeeld vormen van volkswoningbouw gefinancierd door een RK parochie. In 1993 werd het complex gedeeltelijk gerenoveerd.