De Moerputten vormen het grootste laagveengebied in Noord-Brabant. Het gebied is een van de weinig overgebleven laagveenmoerassen ten zuiden van de grote rivieren en daarom belangrijk voor de ecologische hoofdstructuur van Nederland. Het gebied is zo’n 120 hectare groot met moeras, riet- en biezenvelden, open water, bosjes van elzen en wilgen en blauwgraslanden. Zoals de naam al aangeeft, werd er in de Moerputten vroeger veel ‘gemoerd’, ook wel turf steken genoemd.
    

Slecht bereikbaar - Tot omstreeks 1920 is turf afgegraven in de Moerputten. Hierdoor ontstonden ‘petgaten’ zoals de grote centrale plas van dertig hectare. Daarop komt een groot aantal droge legakkers uit. Een legakker is een dijkachtige smalle veenrug die werd gebruikt om turf op te leggen. Het gebied is moeilijk te bereiken, omdat de turf niet over land maar via het water werd vervoerd.

Rivierduin - Zo’n 10.000 jaar geleden liepen beken in het zuiden en oosten van Brabant vast op de dekzandlaag en vormden een enorme plas water. Zo ontstond een veenlaag. In het noorden van de Moerputten kun je nog een deel van die dekzandlaag zien in de vorm van een oud rivierduin.

Vlinder- en vogelleven - De botanische waarden van de zogenaamde blauwgraslanden in het gebied zijn van Europees belang. Er heerst een rijk vlinder- en vogelleven. Met een beetje geluk zie je er ‘pimpernelblauwtjes’, een vlindersoort die sinds de jaren zeventig nauwelijks voorkwam in Nederland.